نامه های فیروزه ای را می اندازم توی حوض

بعضی وقتا مث فیلما یکی شروع میکنه تند تند راجع به همه چیز و همه کس حرف میزنه ، یه آدمایی که اتفاقا پرانرژی و فعالن و همه ی خبرا در مورد همه ی آدما از زیر دستشون رد میشه... امروز بعد ازظهر وقتی یکی از نامه های فیروزه ای را می اندازم توی حوض...ادامه مطلب

اتفاقات ِ اردیبهشت ِ امسال ، درست مثل یه قصه س. یه قصه که برای خود منم جدیده . جدید و عجیب. یه قصه که هنوز ادامه داره و منتظر پایان ِ غیر قابل پیش بینیش نیستم چون به نظر میاد که کوتاه نیست...

فقط چند صفحه ورق خورده . درست به اندازه ی روزهای گذشته از اولین شب اردیبهشت...

 

نامه های فیروزه ای را می اندازم توی حوض...

آخ که اگه هنوزم همون راوی ِ پرحوصله ی وسواس ِ قدیم بودم ، الان چقدر حرف داشتم که بزنم... نیستم. دیگه بزرگ شدم و آدم بزرگا زیاد حرف نمیزنن...

ولی حالا حیف ِ این قصه ها... حیف ِ این روزا... اگه فراموش بشن :)

نامه های فیروزه ای را می اندازم توی حوض...

کاش اون راز عجیبی که توی این جهان هست قبل از این که از اینجا بریم واسمون رو بشه... همه ی چیزهایی که این مدت از راه رسیدن و منو توی ناباوری گذاشتن بهم میگن که یه نظم عجیب غریبی برقراره...نظم؟ نمیدونم.. نامه های فیروزه ای را می اندازم توی حوض...ادامه مطلب

به گمانم حالا ، این روزها ، دیدنی تر از همیشه ام... اولین بارهایی که خواستم «عشق» در من جریان پیدا کند پرشور و لطیف و مهربان و با شکوه اند...

نامه های فیروزه ای را می اندازم توی حوض...

یک بار کسی به من گفت که شبیه دخترهای توی قصه ام. آن وقت ها که گذشت را نمی دانم اما حالا اگر باز داستان مرا می شنید به قسمت های نرم و مهربان و غافلگیرانه ی این قصه می چسبید و حتی با صدا زدن های پیاپی ِ مادرش نمی رفت شام بخورد... :)

نامه های فیروزه ای را می اندازم توی حوض...

ما به تو یکباره مقیّد شدیم / مرغ به دام آمد و ماهی به شست... |سعدی

نامه های فیروزه ای را می اندازم توی حوض...

این جهان چقدر حرف داره برای گفتن ، چقدر راز داره برای فهمیدن ، چقدر جا داره برای فکر کردن...ولی هر روز تکراری عمل می‌کنیم. خدا تعجب می‌کنه از رفتار ما!

ولی چطوری واسش توضیح بدم که احساس می‌کنیم دست خودمون نیست...(؟)

نامه های فیروزه ای را می اندازم توی حوض...

زندگی سخته آقا... جدأ سخته. حتی توی بهترین حالتش... ولی به هر حال زندگیه ، نمیشه با هیچی عوضش کرد. 

نامه های فیروزه ای را می اندازم توی حوض...

گفتم که بعد از آن همه دل ها که سوختیکس می خورد فریب تو؟!گفتا هنوز هم...!|رهی معیریپ.ن1: نه!من تمام مدت غمگین نیستم... شادی های جَسته گریخته هم دارم...حتی خنده های با صدای بلند... ولی توی این روزها به این فکر میکنم که واقعا چیزی برای رسیدن وجود نداره... هیچ حالتی از زندگی نیست که بهش برسی و احساس کنی «خودشه!همینه!».پ.ن2: این بیت شعر رهی معیری دیشب افتاده بود نامه های فیروزه ای را می اندازم توی حوض...ادامه مطلب